20 kwietnia 2022 r. pożegnaliśmy żołnierza Armii Krajowej śp. kapitana Tadeusza Jagłowskiego, ps. Kret. Po mszy świętej w Bazylice NSJ w Augustowie, którą celebrował i homilię wygłosił ksiądz Wiesław Górski, doczesne szczątki zostały złożone w rodzinnym grobie na augustowskim cmentarzu.
Podziękowania należy skierować do żołnierzy 14 Suwalskiego Pułku Artylerii Przeciwpancernej, którzy wystawili asystę honorową pogrzebu.

Śp. kpt. Tadeusz Jagłowski pierwszy z lewej.

Poniżej tekst pożegnania śp. Tadeusza Jagłowskiego wygłoszonego podczas mszy pogrzebowej przez Zbigniewa Kaszleja – prezesa augustowskiego Koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.   

„Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Jestem prezesem augustowskiego Koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, do którego śp. kpt. Tadeusz Jagłowski należał od samego początku działalności Związku i był dla naszego środowiska ważną osobą.
Pragnę pożegnać Pana Tadeusza Jagłowskiego w imieniu wszystkich członków augustowskiego Koła.
Żegnamy patriotę, żołnierza Armii Krajowej i człowieka dbającego o zachowanie etosu Armii Krajowej oraz pamięci o ludziach tworzących ten etos.
Pan Tadeusz interesował się historią, podkreślał jej znaczenie i chętnie dzielił się wspomnieniami, bo rozumiał wagę zachowania lokalnej pamięci.     
Pochodził z patriotycznej rodziny. Urodził się 29 października 1931 r. we wsi Kopiec w gminie Sztabin. Był synem rolników – Stanisława i Eugenii. Ojciec już przed wojną należał do Stronnictwa Ludowego, więc gdy podczas okupacji powstała konspiracyjna Chłopska Straż „Chłostra” – rodzina Jagłowskich udzielała jej wsparcia. Tak, jak inni mieszkańcy Kopca i okolicznych wsi najpierw dostarczali partyzantom prowiant. Później w oddziale partyzanckim znalazł schronienie Piotr Jagłowski – najstarszy brat Pana Tadeusza. Piotr był poszukiwany przez Niemców po ucieczce z robót przymusowych.
Zwiększyło to zaangażowanie rodziny w pomoc partyzantom – u Jagłowskich mieli punkt kontaktowy i znajdowali odpoczynek na tak zwanych dniówkach. Żywiono ich, matka i Stanisława – starsza siostra Pana Tadeusza – reperowały mundury, prały bieliznę, sporządzały ziołowe lekarstwa. Konstanty – starszy brat Pana Tadeusza i sam Tadeusz: przenosili meldunki, dokumenty, przekazywali partyzantom informacje o działaniach żandarmerii, przynosili leki. W taki naturalny sposób dwunastoletni chłopiec poznał dowódców i członków leśnych formacji. Samo życie wprowadziło go na tyle w tajemnice miejscowej konspiracji, że – według relacji Pana Tadeusza Jagłowskiego – w czerwcu 1943 r. złożył akowską przysięgę i nadano mu pseudonim „Kret”. „Chłostra”, przemianowana na Bataliony Chłopskie, scaliła się już wówczas z Armią Krajową i to w jej strukturach Tadeusz Jagłowski został przydzielony do drużyny Witolda Siarkowskiego ps. „Mewa” we wsi Kopiec. Był łącznikiem do oddziału pozostającego pod komendą Stanisława Świątkowskiego ps. „Zapała”
 W lipcu 1945 r. podczas Obławy Augustowskiej Sowieci zatrzymali w rodzinnym domu braci Pana Tadeusza – Piotra i Konstantego. Dwudziestoletni Piotr, ujawniony jako żołnierz AK, nie powrócił już nigdy. Tak, jak inne ofiary Obławy Augustowskiej został zamordowany w nieznanym do dziś miejscu. Siedemnastoletniego Konstantego Sowieci zwolnili, lecz w wyniku brutalnych przesłuchań pozostał do końca życia inwalidą.
Po tak traumatycznych wojennych przeżyciach Pan Tadeusz Jagłowski dzięki wielkiej determinacji ukończył szkołę średnią, zdał maturę, choć władze starały się utrudniać uzyskanie wykształcenia. Jego patriotyczna rodzina była wtedy określana rodziną bandycką i wskazywana jako obciążenie. 
Śp. Tadeusz Jagłowski zaangażował się w prace Koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Augustowie od początku jego powstania. Od lat dziewięćdziesiątych XX wieku pełnił funkcje w jego władzach – po śmierci prezesa Izydora Malinowskiego pełnił obowiązki prezesa koła, był skarbnikiem, następnie wieloletnim przewodniczącym Komisji Rewizyjnej.  
Pan Tadeusz Jagłowski odznaczony był wieloma medalami i odznaczeniami, m.in. w 2017 r.  Krzyżem Niepodległości.

Oddaję hołd i chylę czoło przed śp. Tadeuszem Jagłowskim. Cześć Jej pamięci!

Dziękuję za obecność sztandaru i asystę wojskową żołnierzom 14 Suwalskiego Pułku Artylerii Przeciwpancernej”.